บทที่ 648

อันหรานรู้สึกว่า เธอควรจะผลักเขาออกไป

แต่เมื่อมองใบหน้าที่หล่อเหลาและอ่อนเยาว์ของฮั่วอวิ่นซือ เธอกลับไม่ได้ทำอะไรเลย กระทั่งยอมปล่อยให้เขาทำตามใจชอบ ราวกับเป็นลูกแมวตัวน้อย

“ทำไมไม่ขัดขืนล่ะ?”

ผู้ชายคนนี้ปากเสียเป็นนิสัย น้ำเสียงของเขาเบาและนุ่มนวล ในความมืดมิดยามค่ำคืนมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่ได...